Soms lijkt het alsof je huis en tuin een oneindige bron van af te voeren materiaal zijn. Grofvuil, aarde, hout, tegels… Je denkt steeds: “Dit is het laatste hoopje,” maar dan duikt er toch weer iets op.
Afgelopen vrijdag werd er een nieuwe container gebracht. Geen tijd te verliezen: diezelfde middag begon ik met het inladen van de eerste losse stenen. Gelukkig kreeg ik na school hulp van Benjamin, en samen wisten we maar liefst 200 stoeptegels in de container te krijgen.
Zaterdagochtend vroeg weer verder — het volgende blok van 200 tegels moest er ook aan geloven. Na de lunch hielp Benjamin nog even door met de laatste 200. En ja hoor, 600 tegels verder, in anderhalve dag. Niet slecht.
Benjamin had andere plannen voor de rest van de middag, dus ik begon alvast met het afbreken van de schutting. Die bleek een stuk steviger dan gedacht… Mijn klopboor gaf het op, dus ben ik maar overgestapt op zwaarder geschut: een stevige hakker. Daarmee kreeg ik de schutting uiteindelijk wel klein.
Zondag stond in het teken van afvoeren. Eerst de losse stukken van de schutting, daarna — na een broodje — kwam Bauke helpen met de stoepranden, die veel te zwaar waren om heel te tillen. Met de hakker braken we ze doormidden. Zo waren ze niet alleen beter te tillen, maar ook makkelijker te tellen.
En toen nog even de betonnen delen van de schutting… En ja hoor: container vol. Zes kuub. Boem.
Maar eerlijk? Ik weet zeker dat dit nog niet het laatste was dat afgevoerd moet worden…
Foto van het hele project:
