Je hebt van die aankopen waarbij je denkt: “Ach, dat valt wel mee in formaat.” Totdat er een vrachtwagen voor je deur staat met een pallet en twee dozen die je met geen mogelijkheid alleen kunt tillen. Precies dat moment had ik toen ons zwembad werd geleverd. Wat ik dacht een leuk weekendprojectje te worden, bleek een logistiek project van formaat.
De eerste keer opbouwen? Alsof ik een IKEA-kast zonder handleiding in elkaar moest zetten – maar dan met rubberen ringen, metalen stangen, en onderdelen waarvan je pas op het eind ontdekt waar ze eigenlijk horen. En toen het eindelijk stond, begon het pas echt: Hoe zit dat met die pH-waarden? Hoeveel chloor moet erin? Spoiler: meer dan je denkt. Voor een zwembad van dit formaat gaan er jaarlijks meerdere vaten van 25 liter chloor doorheen. En dan heb ik het nog niet eens over anti-alg, vlokmiddelen en andere toverdrankjes.
Maar goed, toen het zwembad eenmaal stond en het water uitnodigend glinsterde in de zon, dachten we: Een glijbaan, dat zou het helemaal afmaken. Simpel idee, complexe uitvoering. Het waterniveau zit op 1,2 meter boven de grond, dus je hebt al snel een flinke toren nodig. Uiteindelijk werd het een soort mini-attractiepark: drie torens – eentje voor de glijbaan, een klimtoren en een lagere toren om de andere twee te bereiken.
In het naseizoen bleek de hoogste toren nog een onverwacht tweede leven te hebben: perfect voor een kabelbaan. En voor je het weet, heb je geen tuin meer, maar een speeltuin, compleet met trampoline als eindstation.
Fast forward naar een jaar later. Het zwembad staat er nog steeds fier bij, en ik dacht voorzichtig aan afbreken van de kabelbaan. Tot ik de kinderen sprak. “AFBREKEN?!” riepen ze in koor. “We kunnen er over het zwembad heen!” En eerlijk is eerlijk – dat is best gaaf.
Wat begon als een simpele zwembad-aankoop, is inmiddels een volwaardig vakantiepark in onze achtertuin. En ik? Ik denk dat ik binnenkort maar kaartjes ga verkopen.
Opzetten zwembad 2025
Foto’s van de “speeltuin”
